DUIVELS

Anderhalf jaar geleden stierf mijn oude mobieltje. Ik had hem zo lang gebruikt dat hij echt versleten was, het schermpje ging op zwart en het was uit.
Ik mocht een nieuwe kopen van mezelf want ik had hem niet eerder weggedaan dan dat hij helemaal versleten was. Ik Ben van vlak na de oorlog.
Net in de tijd dat mijn oude mobieltje er mee ophield begon mijn slechtziendheid zorgwekkende vormen aan te nemen. Van bevoeg de zijde hoorde ik dat je in zo'n geval maar het beste zo snel mogelijk een iPhone kom kopen want daar zouden voor blinden en slechtzienden zoveel fantastische hulpmiddelen op zitten dat de meest enthousiaste aanraders het sterke vermoeden hadden dat er bij de ontwerpafdeling van Apple beslist visueel gehandicapten moesten zitten. Ook mijn kinderen, allemaal iPhone bezitters, drongen krachtig aan op de aankoop van zo'n zwart tegeltje. Wie was ik om hen te weerspreken?
Toen het ding er éénkeer was boterde het niet echt tussen ons. Ik was toen al zo'n 25 jaar een trouw adept van de Apple tafelcomputers en de intuïtieve programmering zat er bij mij diep ingeramd. In mijn argeloosheid dacht ik dat deze  telg aan de Apple-boom ook wel zo gestructureerd zou zijn. Niets is minder waar. Het lijkt er eerder op dat de software-ontwerpers alleen een schijn van logica hebben ingebouwd maar er in feite een geweldig zooitje van hebben gemaakt. Maar wel een zooitje met systeem. Al jaren verbaasde ik mij over de schijnbaar volledige verslaving die over mensen komt die zo'n klein ding bezitten. Ze lijken er voortdurend mee bezig te moeten zijn. In de anderhalf jaar die nu achter mij ligt heb ik ontdekt dat dat ook feitelijk zo is. Haal het niet in je hoofd om het ding zo nu en dan, bijvoorbeeld drie keer in de maand eens op te pakken om hem te gaan gebruiken. Je bent dan alles  vergeten wat je de vorige keer had opgestoken over de wirwar van handelingen die je moet verrichten, waardoor je voorgenomen gebruik een grandioos fiasco wordt. Het systeem achter de schijnbare verslaving is dat je alleen door je ALTIJD met dat ding bezig te houden voldoende ervaring krijgt om je weg te vinden in de volslagen chaos van noodzakelijke handelingen. Je moet er altijd mee bezig zijn om er mee bezig te kunnen zijn. De chaos als verdienmodel. Is dat niet duivels bedacht?

Daar is  "Faust" een bakerpraatje bij.

Knar